ลูกเราไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน

ลูกของเราไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน

อย่าคิดว่าลูกยังเล็ก ผู้คนจะไม่ถือสาเอาความ

.

หลายคนไม่ชอบเด็กที่ส่งเสียงดังในร้านอาหาร

โดยที่พ่อแม่ไม่ทำอะไร นั่งกินข้าวนั่งคุยกันเฉย

.

หลายคนไม่ชอบเด็กปีนเก้าอี้มาจากด้านหลัง

แล้วมาอยู่ใกล้ๆหัว เล่นหัว เล่นผมคนอื่น

โดยที่พ่อแม่ไม่ดู ไม่จับ ไม่ห้ามลูก

.

หลายคนไม่ชอบเด็กที่ดูคลิปและเปิดเสียงดัง

โดยที่พ่อแม่ไม่สน ปล่อยปละละเลย

.

หลายคนไม่ชอบเด็กวิ่งเล่นในร้านอาหาร

แล้วมาชนคนอื่น ทั้งแขก และพนักงานเสิร์ฟ

แต่พ่อแม่ปล่อยให้เล่นแบบนั้นไปเรื่อยๆ

.

หลายคนไม่ชอบเด็กที่ใส่รองเท้าแล้วยืนบนเก้าอี้สาธารณะ หลังจากนั้น เดินก้าวเหยียบเก้าอี้ทุกตัวเล่นเป็นทางเดินโดยที่พ่อแม่ช่วยจูงมือลูกเดิน

.

ลูกยังเล็กเกินกว่าจะมี Critical Thinking และรู้ไปถึงมารยาทในสังคมได้ พ่อแม่ต้องเป็นผู้บอกและทำให้ลูกดูว่า “อะไรทำได้” หรือ “อะไรทำไม่ได้” เพื่อให้ลูกเรียนรู้ จดจำ เข้าใจ และปฏิบัติตาม

.

เป็นเรื่องธรรมดาที่ลูกไม่ได้น่ารักสำหรับทุกคน

แต่ส่วนใหญ่แล้วทุกคนเอ็นดูเด็กที่มีกิริยามารยาทดี

และเด็กจะมีมารยาทดีได้ อยู่ที่การบ่มเพาะจากพ่อแม่