อย่าคิดว่าลูกโตแล้วจะดีขึ้นเอง

“ไม่เห็นเป็นไรเลย นี่ถูกเลี้ยงมาแบบนี้ยังโตขึ้นมาดีอย่างนี้ได้”

คำพูดประโยคนี้ครูได้ยินอยู่หลายครั้งเมื่อพ่อแม่มีการถกเถียงกันถึงเรื่องการปรับวิธีการเลี้ยงดูลูกให้ positive ขึ้น ใช้วินัยมากขึ้นหรือหนักแน่นเอาจริงกับลูกมากขึ้น คนขอความร่วมมือก็เหนื่อยใจที่ต้องมาต่อปากต่อคำกับคำพูดตัดบท ไม่ยอมรับหรือไม่ให้ความร่วมมือจากผู้ที่หยิบยกประโยคข้างต้นมากล่าวอ้างย้อนไปถึงวัยเด็กของตัวเอง

.

ครูอยากชวนให้ลองคิดดูว่าขนาดถูกเลี้ยงดูมาแบบครึ่งๆกลางๆ บางคนโตมาแบบกระท่อนกระแท่นหรือไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างเต็มที่ ชีวิตยังดีได้ตามที่ท่านพูด แล้วถ้ายิ่งท่านได้รับการเลี้ยงดูเชิงบวกหรือได้รับการดูแลใส่ใจอย่างเต็มที่มาตั้งแต่แรกชีวิตของท่านจะดีกว่าวันนี้ไปอีกกี่เท่า ท่านจะพุ่งทะยานไปได้ไกลเพียงใด ท่านอาจได้รับการศึกษาที่ดีกว่านี้ มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้ มีความสามารถทางการเงินที่ดีกว่าวันนี้หรือมีความสุขในชีวิตมากกว่านี้ย่อมเป็นไปได้ทั้งหมด

.

สิ่งที่ครูอธิบายข้างต้นคือการเสียโอกาสระหว่างทางหลายๆปีที่เด็กคนหนึ่งค่อยๆเติบโตขึ้นมาซึ่งเป็นเรื่องที่ย้อนเวลากลับไปไม่ได้ เงินซื้อไม่ได้เพราะเป็นเรื่องของช่วงเวลาที่เหมาะสมตามวัยหรือจังหวะชีวิตของคนแต่ละคน

.

ไม่ผิดที่ท่านจะดีแบบวันนี้ได้จากการเลี้ยงดูที่อาจไม่ได้รับความใส่ใจมากพอแต่สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทางคือการเสียโอกาสที่ทำให้ชีวิตดีกว่านี้ได้ และโอกาสต่างๆจะไม่เสียไปถ้าพ่อแม่รู้ว่าอะไรสำคัญกับลูกและนำมาบ่มเพาะในตัวลูกรวมถึงเลิกพูดประโยคที่กล่าวว่า

“ไม่เห็นเป็นไรเลย ถูกเลี้ยงมาแบบนี้ยังโตขึ้นมาดีอย่างนี้ได้”